Powstanie Nadleśnictwa Rytel datuje się na 1 lipca 1868 roku. Pierwszy pul sporządzono na lata 1872–93. W 1908 r. nadleś­nictwo liczyło siedem leśnictw. Operat z 1906  r. przewidywał zrębowy sposób zagospodarowania zrębami zupełnymi szerokości 80–100 m i 120-letnią kolej rębu. Już wtedy dbano o ochronę przyrody, oznaczając na mapie w określonych oddziałach leśnych stanowiska lęgowe kraski czy „piękne stare świerki pochodzenia naturalnego”.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości na terenie nadleśnictw Rytel i Klosnowo nie stwierdzono poważniejszych szkód materialnych spowodowanych działaniami wojennymi, a gospodarkę leśną prowadzono dalej na podstawie ustawodawstwa pruskiego. Nadleś­nictwa te posiadały gotowe operaty urządzeniowe wraz z dokumentacją kartograficzną na lata 1910–30 (Klosnowo) i 1906–26 (Rytel).

W 1922 r. lasy te formalnie zostały przekazane pod nadzór Departamentu Leśnictwa. Najpierw znalazły się w Dyrekcji LP w Bydgoszczy, a po jej likwidacji w 1932 r. – w DLP w Toruniu.

Do ważniejszych wydarzeń w dziejach Nadleśnictwa Rytel po II wojnie światowej należą m.in. połączenie nadleśnictw Rytel i Klosnowo (1 stycznia 1973 r.) w jedno dwuobrębowe nadleśnictwo; powiększenie terenu nadleśnictwa o 2400 ha (o leśnictwa Wolność i Kopernica w 1979 r.); utworzenie PN Bory Tucholskie z północnej części nadleśnictwa (1996 r.); uszkodzenie przez huragan drzewostanów na powierzchni blisko 11 tys. ha (60% powierzchni ogólnej; 2017 r.).

Z okazji jubileuszu 150-lecia w piątek 29 czerwca obyły się w Rytlu uroczystości, na które przybyli m.in. dyrektor generalny LP Andrzej Konieczny oraz dyrektor regionalny RDLP w Toruniu Bartosz Bazela. Świętowanie rozpoczęła uroczystość nadania Nadleś­nictwu Rytel sztandaru ufundowanego przez pracowników tej jednostki.

Daniel Klawczyński